The running tourist

Bochtje om voor de B&B

Wat is het altijd heerlijk om op vakantie te gaan. En als je dan ook nog eens kunt gaan rennen, kan niets de pret meer drukken. Dit jaar had ik daarom voor het eerst mijn loopjes tijdens de vakantie al op voorhand gepland. Wel natuurlijk met een vakantiegevoel, want bij terugkomst start mijn training voor de marathon van Eindhoven. Rennen dus, maar als toerist.

De vakantie had dit jaar twee hoofdbestemmingen (Toscane en Hongarije) en drie tussenbestemmingen om de lange ritten te breken (Basel, Venetië en Donaustauf, Duitsland). Mijn doel was om op elk van deze plekken minimaal een keer te rennen. En het is gelukt! Met camera in de hand ben ik deze bestemmingen gaan verkennen.

Basel, Zwitserland
Na een uur of vijf door de regen te hebben gereden op weg naar onze eerste vakantiebestemming, wilde ik even stoom afblazen en alle spieren weer even losmaken. Het was bovendien geen weer om de stad in te gaan, maar rennen kan altijd. Daarom, en om toch wat van de stad te zien, heb ik, ondanks een stevige maaltijd en een halve fles wijn, de renschoenen aangetrokken en ben ik gaan verkennen. Helaas had ik me toen nog niet bedacht om de camera te gebruiken, dus helaas geen illustrerende beelden. Het was regenachtig, maar de route die ik koos, was redelijk vlak. Na een soort van 'hippie commune' gepasseerd te zijn, ben ik de rivier overgestoken om uit het industriële gebied van de stad te geraken. Hier begon het er echt als buitenland uit te zien en hier begon daarom mijn vakantiegvoel. Ik heb heerlijk gerend, ondanks de regen.

Deccio di Brancoli, Italië (Toscane)

Deccio di Brancoli

De eerste bestemming lag in de buurt van Lucca. Maar niet zomaar op een plek: 8km lang met de auto over een fietspadbrede weg om 500m te stijgen. Vooral de eerste keer een heel spannende tocht, maar geen ideale weg om rennend af te leggen. Gelukkig was er dichtbij de Bed & Breakfast (www.bbtuscany.com) waar wij verbleven een schitterende onverharde weg die, na een korte maar stevige beklimming, een aantal kilometers vrij vlak bleef. De prachtige uitzichten maakten mijn loopjes tot de mooiste die ik ooit heb gedaan. Rust, natuur en vergezichten die bijna tot de Middellandse Zee reikten. Ik heb er zo van genoten dat ik de heuvels nauwelijks gevoeld heb.

Deccio di Brancoli van een afstand

Venetië,  Italië

San Marco bij zonsopgang

Venetië

Hoewel je makkelijk binnen een dag vanuit Deccio di Brancoli, Italië, naar Balatonmagyárod, Hongarije, kunt rijden, moesten wij halverwege gewoon een tussenstop maken, want daar lag Venetië. En dit was de bestemming waar ik het meest naar uitkeek om te gaan rennen. 's Middags, na aankomst, was het veel te druk om je sneller voort te bewegen dan wandelend. Maar in de ochtend zijn de enige mensen op straat de toeristen die vroeg uit moeten checken en heel veel hardlopers. Van het hotel naar het San Marco-plein, over de boulevard en door de piepkleine straatjes, prachtig! De vele bruggetjes zorgen ervoor dat je goed kunt trainen op trappetjes, de steegjes voor behendigheid. Maar het is vooral een heel bijzonder gevoel om door een stad als Venetië te rennen. Net als mijn bestemming in Toscane is dit een aanrader!

Balatonmagyárod, Hongarije

Brug bij Kis Balaton

Balatonmagyárod, een
typisch Hongaars dorpje

Na een fantastische vakantie vorig jaar was dit een bestemming om dit jaar nog eens aan te doen (geïnteresseerd? Ik kan je meer info geven over de locatie). Balatonmagyárod is een klein dorpje nabij het Kis Balaton-meer (klein Balaton) en met het Balaton-meer binnen bereik. Vorig jaar was het hier bloedheet toen ik ging rennen, maar dit jaar was het er goed uit te houden. Ik heb daarom meerdere keren gerend, voornamelijk bij het Kis Balaton-meer, maar ook in het nabijgelegen Zalakaros. Hoewel ik er zelf geen fan van ben om het dorp te voet door te rennen (verschillende honden die je uitblaffen), ren ik wel graag in deze omgeving. Kis Balaton is een prachtig natuurgebied, waar je helemaal alleen kunt zijn met de natuur. Met het meer naast je, de zonnebloemvelden verderop en de wijnheuvels op de achtergrond is dit een plek die ik iedere hardloper kan aanraden.  En zo vlak als de weg bij het Kis Balaton-meer is, zo heuvelachtig kun je het in Zalakaros maken. Begeef je je iets buiten de stad, dan kijk je uit over de wijnheuvels en schitterende dorpjes in de omgeving. Meer vakantie kun je als hardloper niet hebben.

Uitzicht over de wijnvelden rond Zalakaros

Donaustauf, Duitsland

Donaustauf

Om de lange rit naar huis niet te zwaar te maken, hebben we halverwege een tussenstop gemaakt in Donaustauf. Niet te ver van de snelweg en dit bleek een verrassend mooie omgeving te zijn. Een prachtig dorpje aan de Donau, onderaan de heuvelrand met een kleine kasteelruïne en, vreemd genoeg, een prachtige Griekse tempel iets verderop, Walhalla genaamd. Na opnieuw 5 à 6 uur gereden te hebben, leek het me ook hier ideaal om de benen te strekken en de spieren los te maken. Met de steile heuvels had ik echter geen rekening gehouden... Desondanks ben ik naar Walhalla gerend (hoeveel mensen kunnen dat nou zeggen?) en eenmaal daar gekomen, heb ik me staan vergapen om het uitzicht. Met de Donau op de voorgrond kijk je over een prachtig landschap. Zou ik niet zo moe geweest zijn, dan had ik veel meer van deze omgeving bekeken. Maar ook deze bestemming kan ik iedere renner aanbevelen.

Walhalla gevonden...

Nu, enkele tinten bruiner en aardig uitgerust kan ik me voor gaan bereiden op de marathon van Eindhoven.